Wojciech Bąkowski
Andrei Isakov
Paula Jaszczyk
Piotr Piwocki
Rozmowy dr. hab. Piotra Kopika z dydaktykami tworzącymi Katedrę Przestrzeni Wirtualnej na Wydziale Sztuki Mediów ASP w Warszawie

„Wirtualna przestrzeń” to pojęcie wyjątkowo często obecne we współczesnej kulturze i sztuce. Od dwóch lat także wyraźnie obecne w murach warszawskiej ASP, ponieważ tyle czasu upłynęło od powstania Katedry Przestrzeni Wirtualnej. Był to rodzaj przełomu na Wydziale Sztuki Mediów, media cyfrowe nie miały wcześniej aż tak silnego ukonstytuowania. Dla pracowni i artystów tworzących Katedrę rozpoczął się okres kształtowania dydaktyki i działań badawczych w tym kontekście.
Warto sobie uświadomić, że Wydział ma charakter artystyczny. Dlatego fascynacja technologią i współczesnymi mediami nie może odbywać się bez odpowiedniego nastawienia, w którym na pierwszym miejscu pozostaje rozwijanie artystycznej świadomości. To oczywiście nie stoi w sprzeczności z koniecznością poznawania nowych i wymagających narzędzi.
Wreszcie, co istotne, proces budowania Katedry Przestrzeni Wirtualnej wymagał zdefiniowania pojęcia „wirtualności” dla własnej praktyki twórczej i dydaktyki. W końcu pojęcie nie odnosi się tylko do samych gogli VR (virtual reality), zresztą w niniejszej publikacji paradoksalnie niewiele się o nich mówi, mimo że stanowią istotne narzędzie twórcze, wykorzystywane choćby w Pracowni 3D i Zdarzeń Wirtualnych, którą reprezentuję. Może w ogóle cyfrowe narzędzia nie są niezbędne w tym kontekście? Czym jest wirtualny świat dla twórcy i pasjonata gier komputerowych i animacji, a czym dla uznanego artysty multimedialnego? Co z wirtualną przestrzenią zrobi grafik-typograf, a jak z nią pracuje twórca wizualizacji? […]
(Piotr Kopik, Kilka wirtualnych przestrzeni)